Omdat ik op de website van het GVB op zaterdagavond 14 december had gelezen dat ik de volgende ochtend de nieuwe HOV-bus naar IJburg kon nemen, was ik vroeg uit de veren om te kijken of dat ook zou lukken.  Om half negen was ik op het busstation, waar ik er achter kwam dat het niet alleen voor mij bijna onmogelijk was om de nieuwe bushalte te bereiken, maar ook voor de nieuwe bus 360. De dienstregeling gaf aan dat ik om 8.37 de bus kon nemen, maar ik vroeg me af waar ik dan bij een halte moest gaan staan.  Want dat er zo'n 6 man aan het werk waren met werkzaamheden voor verkeerslichten zorgde ervoor dat de Langbroekdreef aan de zuidkant nog steeds voor verkeer was afgezet. Toen ik de bus in de verte zag aankomen steeg de spanning niet alleen bij mij, maar blijkbaar ook bij de chauffeur van de bus, want hij minderde vaart op de plek waar al de bomen gekapt zijn en vroeg zich kennelijk af waar hij nu moest of mocht stoppen. De hoop dat hij daarna het busstation op zou draaien bleek ijdel, dus dat ontnam mij de kans om snel naar  de halte te rennen waar hij zijn keuze op zou laten vallen voor een stop. Daarmee ontnam hij mij het plezier om op deze zondagochtend mijn sombere gedachten over de belachelijke bushaltes de vrije loop te laten, terwijl ik uitkeek over het Markermeer nadat ik op strandeiland was aangekomen. Wel stond daar tegenover dat hij vrolijk naar mij zwaaide, toen hij zag dat ik hem fotografeerde. Daarna reed hij snel door in de richting IJburg.
Een tweede kans 
om van de nieuwe bus 360 gebruik te kunnen maken kreeg ik nog die middag. Op de fiets aangekomen bij Bijlmer Arena wilde ik zien hoe de bus zich hield bij al die korte bushaltes die ze daar hebben. Bus 360 naar strandeiland zou over 7 minuten vertrekken van perron E. Een goede kans om even te kijken hoe lang perron E nu precies was en dat bleek net iets meer dan 20 meter te zijn. Toen de bus, die al even op het busstation aan de westelijke zijkant aanwezig was, op het perron kwam opende hij voor mij de deur. "Ik zou best mee willen" zei ik "maar dan wil ik eruit bij Gaasperplas en ik weet niet of je daar kan stoppen, want ze zijn nog niet klaar met de werkzaamheden." Het antwoord was "U kunt rustig instappen, want we stoppen nu gewoon bij het bestaande busstation". Dus ik de bus in, waar ik de enige passagier was. Tijdens de rit had ik voorin een leuk gesprek met de chauffeur, die loyaal was met zijn werkgever, het GVB, en de schuld voor mijn ongenoegen bij de gemeente neerlegde. Toen hij stopte bij de uitstaphalte van busstation Gaasperplas zei hij nog: "Vergeet nou niet uit te checken". Toen ik nog wat stond te kijken naar de werkzaamheden iets verderop kwam bus 47 naar Holendrecht eraan en omdat ik toch mijn fiets nog moest ophalen stapte ik in. Na een overstap op Gein en een korte metrorit was ik in een kwartier bij mijn fiets. Die laatste twee ritjes zijn natuurlijk geen HOV maar Laagwaardig Openbaar Vervoer(LOVe) en misschien kwam het daarvan dat ik vlinders in mijn buik voelde.